corona mondkapje

Coronamaatregelen.
Daar vind ik wat van.

Corona. Nog nooit was er zo’n enorme tweedeling in de maatschappij. De één vindt het nog steeds een griepje – hoe erg kan een ziekte zijn als je getest moet worden om te weten of je het hebt – terwijl de ander amper buiten durft te komen.

Terwijl de één met een mondkapje op in de rij staat voor een booster prik loopt de ander mee in een demonstratie tegen de maatregelen.

Ik zit er een beetje tussenin. Ik ben zelf gevaccineerd, maar dat is vooral om overal gewoon naar binnen te kunnen. Dat was nog niet zo toen ik mijn eerste vaccinaties kreeg, maar ik zag toen al waar het naartoe ging.

Bang

Ik ben nooit bang geweest om corona te krijgen, ik ben namelijk vrijwel nooit ziek. Ik zeg altijd dat ik immuun ben voor virussen, en dus ook voor corona.

Maar ja, dat zeggen er meer. En een aantal van hen ligt nu op de IC, met een zuurstofslangetje in hun neus. De zorg te belasten.

Die zeiden waarschijnlijk ook iets als “ik wil niets in mijn lijf gespoten krijgen waarvan ik niet weet wat erin zit, en waarvan de lange termijn effecten niet bekend zijn“. Maar die bezwaren en principes verdwenen opeens als sneeuw voor de zon toen ze zelf ziek werden. Zo ziek dat ze naar het ziekenhuis moesten.

Toen zeiden ze ook niet “ik wil geen medicatie, want ik weet niet wat daar in zit“. Of “geef mijn bed maar aan iemand anders, ik heb er zelf voor gekozen om me niet te laten vaccineren dus nu hoef ik ook geen zorg te krijgen“.

En dat is oké, want in Nederland heeft iedereen recht op zorg. Ook als je met veel te veel alcohol op achter het stuur kruipt en vervolgens je auto tegen een boom parkeert. Ook als je je hele leven rookt en daardoor longkanker krijgt. Of als je veel te veel vreet en daardoor zo dik wordt dat je allerlei gezondheidsklachten krijgt.

Wappies

Ik ben ook zeker geen wappie, maar wel kritisch, zoals de vaste lezers van deze #DaarVindIkWatVan rubriek weten.

Ik geloof niet dat corona de uitvoering is van een jaren geleden bedacht plan voor The Great Reset, New World Order of een ander complot om de bevolking te onderwerpen. Maar toch, ik snap wel waarom mensen dat denken.

Nog nooit eerder werden we zo in onze vrijheid beperkt als nu, en ik had ook nooit gedacht dat mensen zo’n verregaande maatregelen zo makkelijk en massaal zouden pikken.

En zo lang ook. Toen we in maart 2020 voor het eerst te maken kregen met maatregelen dacht iedereen nog “ach, twee weken even doorbijten en dan is het weer voorbij“. Nu zijn we bijna 2 jaar verder, met meer dan 85% van de bevolking gevaccineerd, weer in een volledige lockdown en met meer besmettingen dan ooit.

Testing 1, 2, 3

Dat laatste komt vooral door de enorme testdrang die mensen lijken te hebben. Bij elk kuchje of iedere snottebel rennen ze naar de teststraat om zo’n stokje in hun neus te laten duwen.

Waar “vroeger” alleen getest werd bij serieuze klachten lijkt er nu vooral getest te worden om ergens naar binnen te mogen. Om zo’n felbegeerde QR code te bemachtigen.

Als het 2G beleid straks toch wordt ingevoerd en een negatieve test geen toegang meer geeft zal het aantal testen ook flink afnemen natuurlijk. Dus dan kunnen ze weer zeggen “Zie je wel dat het werkt, het aantal positieve testen is nu veel lager!“.

Ook het gemak waarmee maar even een spoedwet wordt opgetuigd om maatregelen mogelijk te maken die eigenlijk juridisch niet kunnen baart me wel wat zorgen. Er is een reden dat dit soort maatregelen wettelijk verboden zijn. Maar nood breekt wetten blijkbaar.

En dan hebben we nog het zwalkende beleid. Eerst was het nog “mondkapjes werken niet“. Toen was er opeens een mondkapjesplicht.

Kinderen

Eerst was het nog “jonge kinderen spelen nauwelijks een rol in de verspreiding van het virus“. Toen werden de basisscholen opeens toch gesloten, maar dat was vooral om de ouders thuis te houden.

Toen moesten er opeens “bubbels” gemaakt worden op de basisscholen, mochten kinderen uit verschillende klassen niet meer bij elkaar in de buurt komen.

Kinderen uit de bovenbouw moesten opeens een mondkapje op, er werden linten op het schoolplein gespannen en elke bubbel had zijn eigen vak tijdens de pauze.

Kleuters moeten opeens in quarantine omdat er 2 klasgenootjes positief zijn getest. Niet dat ze nou zo ziek zijn hoor, gewoon een snotneus en een beetje hoesten, maar ja, positief getest op corona en dus in quarantine. En dus ook die klasgenootjes, die helemaal geen corona hebben, moeten in quarantine en mogen dus eigenlijk niet eens naar buiten, of naar hun sportles.

In verhouding

Het zal wel voortschrijdend inzicht zijn, en dat is natuurlijk te verwachten aangezien een ongekende pandemie als deze voor iedereen nieuw is.

Maar zijn de maatregelen die genomen worden nog wel in verhouding met het gevaar dat corona veroorzaakt? Op het moment van schrijven (december 2021) zijn er volgens het CBS zo’n 20.000 mensen aan corona overleden, op zo’n 2.8 miljoen geregistreerde besmettingen.

Zo’n 65% van de overleden was boven de 80, en nog eens zo’n 25% boven de 70. Dus 90% van de overledenen was ouder dan 70 jaar…

Natuurlijk moeten we de zwakkeren in de samenleving beschermen, maar die maatregelen veroorzaken ook een enorme schade.

Niet alleen vele miljarden aan economische schade – die uiteindelijk ook ooit weer door onszelf zal moeten worden betaald – maar ook de psychologische schade.

Jongeren die hun halve jeugd naar de klote zien gaan omdat ze niet met hun vrienden een biertje kunnen pakken in de kroeg. Ouderen die nog verder vereenzamen omdat er niemand meer op bezoek mag komen. Of die alleen sterven omdat hun kinderen tijdens hun laatste momenten niet bij ze mochten zijn.

Ruzies thuis, soms zelfs resulterend in een scheiding, omdat mensen moeten thuiswerken waardoor stellen continu op elkaars lip zitten, met of zonder kinderen die niet naar school mogen. En dan zijn sporten, avondjes uit en andere activiteiten buitenhuis ook nog verboden.

Ondernemers in getroffen sectoren

En over werken gesproken, wat te denken van al die ondernemers, in de horeca, evenementenbranche, reisbranche en alle andere sectoren die steeds maar weer dicht gegooid worden door mensen die gewoon iedere maand hun salaris krijgen – betaald van de belastingcenten van diezelfde ondernemers.

En ja, er zijn steunpakketten (geweest) voor die ondernemers, maar dat is natuurlijk maar een druppel op een gloeiende plaat.

De personeelskosten werden bijvoorbeeld voor een groot deel betaald – maar niet helemaal. En er was een tegemoetkoming voor de vaste lasten, maar ook die werden lang niet helemaal vergoed. Terwijl de omzet vaak wel naar 0 ging, of naar een fractie van wat het was.

En dan nog, zelfs al werden alle zakelijke kosten wel vergoed, de winst natuurlijk niet. Logisch, want het moet immers door de belastingbetaler betaald worden, maar – zeker bij kleine bedrijven – leeft die ondernemer wel van die winst.

Daar betaalt hij zijn huur of hypotheek van, zijn gas, water en licht, zijn eten en dat van zijn gezin enzovoorts. Dat wordt niet vergoed door de overheid, dat moet de ondernemer zelf maar uitzoeken.

Want een goede ondernemer heeft een buffer voor moeilijke tijden toch? Ja, maar een situatie waarin je inkomen anderhalf jaar lang vrijwel volledig wegvalt, daar kun je jezelf niet op voorbereiden.

Omikron

Ik schreef in april dit jaar al in een mailtje “het komt wel goed, tenzij ze weer een nieuwe variant verzinnen waar het vaccin niet tegen werkt natuurlijk”. En voila, daar is Omikron.

En dan de persconferentie daarover: “De huidige vaccins beschermen helaas niet tegen een besmetting met de nieuwe variant, omdat het virus een andere jas heeft aangetrokken. Maar wees gerust, als u een boosterprik neemt – wat een extra dosis is van exact hetzelfde vaccin – bent u weer veel beter beschermd!”

Tja… ik zeg puntje voor de wappies.

De grote vraag

De grote vraag is dan natuurlijk of al die schade opweegt tegen het beschermen van een paar duizend ouderen – die anders waarschijnlijk toch wel binnen een paar jaar overleden waren.

Tja, het zouden je (groot)ouders maar zijn. Maar het zou je bedrijf maar zijn, of je jeugd…

Corona gaat niet meer weg, dus daar zullen we mee moeten leren leven. Of aan moeten sterven. Wat in elk geval niet kan is iedere winter drie kwart van het land op slot gooien.

Dat vind ik ervan.

En wat vind jij ervan?

Delen is fijn!

Geef een reactie

Fijne reacties

Zelf reageren? leuk, maar houd je aub aan de huisregels. Je e-mail adres wordt niet gepubliceerd.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *