Te dik? Bel Dick!

Ik ben dik. En niet zo’n beetje ook. Maar wel een beetje minder dik dan ik was. Ik woog op mijn hoogtepunt – of eigenlijk dieptepunt – 160 kilo. Honderd-zestig. Waarschijnlijk 2 keer zoveel als jij.

Maar ik ben op de terugweg. Op de goede weg. Ik weeg op het moment van schrijven 130 kilo. Nog steeds veel te veel natuurlijk, maar een flink kind minder dan wat ik vroeger woog.

Ik wil een maagverkleining!

Ik dacht altijd dat ik alleen kon afvallen door een maagverkleining. Daar heb ik me ook voor aangemeld. 2 keer. Beide keren ben ik afgewezen, omdat ik nog nooit onder professionele begeleiding had geprobeerd af te vallen.

Naar de diëtiste? Die kan mij niet helpen.

Maar daar had ik ook helemaal geen zin in. Wat moest ik met een diëtiste? Ging die mij vertellen dat het niet goed voor me is om elke dag een hele zak chips én een halve zak nootjes of een halve reep chocolade naar binnen te werken? No shit Sherlock. Dat weet ik zelf natuurlijk ook wel. Maar als ik ermee op kon houden had ik dat natuurlijk allang gedaan.

Dat kan ik niet. Niet zelf. Niet op wilskracht. Niet zonder die maagverkleining. Alleen als ik simpelweg niet meer kán eten, omdat ik gewoon letterlijk VOL zit, zou ik me kunnen beheersen.

Maar ik kreeg dus geen maagverkleining. Niet zonder dat ik eerst zelf zou proberen er iets aan te doen onder de professionele begeleiding van een diëtiste. Een half jaar.

Daarna zouden ze me bellen – don’t call us, we’ll call you – om te kijken hoe het ermee stond, en als ik erin geslaagd was mijn eetpatroon te veranderen zou ik alsnog in aanmerking kunnen komen voor die maagverkleining.

Een Mission Impossible. Dat kan ik niet. Ik ben geen fan van groenten, ik ga die zak chips echt niet vervangen door een zak wortels. Maar ik wil wel die maagverkleining héél graag.

We’re doing it for the kids

Niet eens zozeer om gezondheidsredenen. Nou ja, wel een beetje, want ik wil weer met mijn zoontjes kunnen voetballen zonder dat ik na 5 minuten aan de zuurstof moet. Ik wil mijn kinderen zien opgroeien, zodat ze ook als ze 40 zijn nog een vader hebben, en mijn kleinkinderen een opa. Maar ik ben eigenlijk nooit ziek. Zelfs geen corona.

Over mijn kinderen gesproken, ik wil weer met mijn kinderen in een achtbaan kunnen. Ik stap nu ook met mijn kinderen in die achtbaan, maar 9 van de 10 keer moet ik weer uitstappen omdat de beugel niet dicht gaat.

Of nou ja, niet ver genoeg. Zo’n beugel moet namelijk 3 kliks maken ofzo, anders krijgen ze in de controlekamer geen groen licht. En dat lukt vaak niet. Zelfs niet als ze met 2 medewerkers heel hard duwen. Dan zie je mensen in de rij roddelen, en dan die blik van mijn zoon…

En ik wil weer makkelijker kleding kunnen kopen, want in maat 5XL is weinig leuks te krijgen. Ik wil niet meer door een stoel zakken – als ik er überhaupt al in pas.

Eetpatroon veranderen

Dus toch maar naar die diëtiste. Het is maar voor een half jaartje, en later bleek ook maar 1 keer per maand. Ik moet er iets voor over hebben. Het gaat toch niet werken want ik kan het niet op eigen kracht, maar als ik laat zien dat ik het geprobeerd heb krijg ik mijn maagverkleining wel.

Je raadt het nooit – die diëtiste bleek toch wel wat nut te hebben. Het heerlijke witte brood – waarvan ik ‘s ochtends 2 sneden at, en ‘s middags 4 – werd vervangen door iets minder heerlijk, maar nog steeds goed te eten volkoren brood. Let op, volkoren brood. Niet elk bruin brood is even gezond.

Het beleg op dat brood werd vervangen door mager beleg – kipfilet in plaats van vette boterhamworst of snijworst. En doordat volkoren brood nu eenmaal veel beter vult dan wit brood heb ik voortaan voldoende aan 1 snee ‘s ochtends en 2 sneden ‘s middags – de helft van wat ik eerst at dus.

Een goed begin dus, maar het echte pijnpunt lag natuurlijk bij de schranspartij ‘s avonds voor de tv. Zoals ik al schreef, een hele zak chips – elke dag – en daarna vaak nog een halve zak borrelnootjes of M&M’s, of een halve reep chocolade, of iets anders ongezonds. Hmmm heerlijk.

Een keerpunt was toen de diëtiste aangaf dat ik wel kipspiesjes mocht hebben ‘s avonds. Want dat is vlees, en vlees is gezond. En vlees vult goed. En ik ben gek op kip. Wat dat betreft zou ik zo een Surinamer kunnen zijn. Ik lust iedere dag wel kip.

Sporten

Ja, het is een cliche, maar als je wilt afvallen zul je je eetpatroon moeten aanpassen, én moeten gaan sporten. Dat was ook wel een dingetje. Of zeg maar gerust DING. Ik had immers al jaren niet meer gesport, en eigenlijk ook he-le-maal geen zin om daarmee te beginnen.

Maar nogmaals, ik moest er iets voor over hebben. Als ik wel een maagverkleining zou krijgen moest ik ook verplicht gaan sporten, dus laat ik daar maar vast mee beginnen. Je weet wel, goede wil tonen.

En hoe gaat het nu?

Tegenwoordig vind ik sporten eigenlijk heel leuk. Ik sport nu 2 keer per week anderhalf uur en dat bevalt me prima. Hardlopen, fietsen, tennis, zwemmen, naar de sportschool… allemaal niks voor mij, maar misschien zit er wel iets tussen dat jij leuk vindt 🙂

Je moet het immers wel leuk vinden, anders hou je het niet vol. Ik zelf ben een vechtsport gaan doen. Dat heb ik vroeger ook gedaan, en altijd met veel plezier, dus dat heb ik maar weer opgepakt.

Verder eet ik nog steeds elke avond chips. Maar in plaats van een hele zak eet ik nu 1 klein bakje chips. Meestal rond een uur of half 9 / 9 uur. Die zak die vroeger in 1 avond op ging gaat nu 3 a 4 dagen mee.

Na dat bakje chips eet ik ook elke avond een portie kipspiesjes, meestal rond half 10 / 10 uur. Zo’n verpakking van Kips. Heerlijk.

Als ik daarna nog honger krijg pak ik soms een banaan, soms een boterham, soms pistache nootjes (ja, die zijn ook gezond) en soms ook een eiwitshake. Ook dat is echt een game changer geweest in het begin. Voor een tientje heb je bij de Action een gigantische pot van dat spul. Chocolade of vanille smaak. Melk erbij, goed schudden en drinken maar. Heerlijk, echt waar.

In het begin dronk ik elke avond zo’n eiwitshake. Die is eigenlijk bedoeld voor na het sporten, maar hij vult ook enorm goed. Met 300 ml eiwitshake (das dus inclusief melk) had ik anderhalf tot 2 uur echt een heel vol gevoel, en totaal geen hongergevoel… voor het eerst sinds jaren. Dat heeft me echt enorm geholpen.

Ik wil geen maagverkleining!

Dat ziekenhuis heeft nooit meer gebeld over die maagverkleining. Zal wel door corona komen.

Ik heb zelf ook niet meer gebeld. Ik ben nu immers toch op eigen kracht af aan het vallen. Dat wat ik zeker wist dat ik niet kon, blijk ik toch te kunnen – met een klein beetje hulp. Langzaam maar zeker, met 1,5 a 2 kilo per maand, ga ik weer richting een gezond gewicht. Richting een beter leven.

En jij?